Anasayfa
tarafından İşletim sisteminin dosya yönetim bölümü , ikinci belleğe ait olan yönetim verisi ( bilgisi ) ile ilgilidir . Mantık kurallarıyla ilgili ( mantık kurallarına göre olan) ikinci bellekteki veri parçaları , çoğunlukla “ Dosya “ adı verilen topluluklarda düzenlenir . Bir dosya çalıştırılabilir (exequtable) bir programı veya işletim sistemi için komutları içerebilir.
Dosya yönetim sistemi , bütün yöntemi- belirli dosya çalışma açılarını ( yollarını ) kullanıcılardan gizlemeye yarar ve adlandırılan dosyaların bir örneğini basit bir özetle onlara sağlar .
Bir dosya genellikle kullanıcılara karakterlerin lineer sıralanışı veya kayıt yapıları olarak görünür . Bazı sistemler , bütün I / O aygıtlarının kullanıcılara bir takım dosya olarak göründüğü , giriş / çıkış istemlerinin soyutlanması ( özeti ) ile bu fikri ( görüşü ) artırır . Bu şekilde kullanıcılar , dosya ve I / O aygıt yönetimi için tek , benzer bir takım dosya çalıştırma sistem hizmetlerine güvenir . Bundan bazen , bağımsız aygıt I / O ( device-independent I / O ) olarak söz edilir . Örneğin , bir metin dosyası , hedef dosyasının yazıcı aygıtı olduğu COPY işlemi aracılığıyla yazdırılabilir .
Diğer mantıksal , ama daha az uygulanan , sanal adres yerlerinin uzantısı olan önemli dosyalardır .
Ne olursa olsun dosya yönetim sistemi şu ortak görevleri içerir ;
Mantıksal olandan fiziksel olana dosya adres yerinin erişim isteği haritasını yapmak .
Ana bellek ve ikinci ( yan ) bellek arasında dosya öğelerinin iletilmesi .
Koruma sağlama , dosya paylaşımı , geri alma ve sistem hatalarından sonra dosyaların düzeltilmesi .
Dosya yönetim alt sistemi , işletim sisteminin bir veya daha fazla tabakası ( seviyesi ) olarak uygulanabilir . Temel hizmetleri , veri bloklarının iletilmesi gibi , sanal bellek yönetiminin sağlanması ve değişimi için gereklidir .
Bilgisayar kurma dosyaları disket sürücüler , manyetik teypler veya yarı iletken bellekler gibi fiziksel aygıtlarda depolanabilir . Sistem tarafından direkt olarak ulaşılabilen verilen dosyayı içeren belirli depolama hacmine sahip olup olmamasına göre , dosyaya online veya offline denilebilir . Arşivsel nedenlerden dolayı veya sistemdeki bütün dosyaların birleşimi , kullanılabilir depolama aletlerinin kapasitesini geçerse, sürücü indirilebilir .
1 . Komut Dili Kullanıcılarının Dosya Sistemine Bakışı
Dosya hizmetlerinin çeşitlerine ve görev metotlarına göre , kullanıcılar iki kategoriye ayrılır :
komutdili kullanıcıları
sistem programcıları
Daha önceki kategori , dosya yönetim hizmetlerini ( görevlerini ) , işletim sistemi komut dili olarak isteyen kullanıcıları kapsar . Bir çok sistemde , böyle kullanıcılar dosya dizinin içeriklerini listeleyebilir , aygıtlar arasında dosya kopyalayabilirler , dosyaları yaratabilir , silebilir ve yeniden adlandırabilirler . Bu hizmetler ilgili komutlara göre , direkt olarak istenilebilir .
Elde edilebilir kullanıcı ve sistem dosyalarının , dosya dizinlerinin içinde , gerekli sembol tablo kataloğu hazırlanabilir . Bir dizinin içerikleri terminalde veya LIST , DIR , CATLIST , LS veya verilen sistemde komut için başka isim yazılarak görülebilir . Bilgisayar sistemlerinde dosya dizinleri genellikle iki katagoriden birine aittir : tek-seviye (single level) veya hiyerarşik .
Bir tek-seviyeli dizin , daha çok düz dizin (flat directory ) denir , sistemde veya verilen sürücüde , bütün dosyaları içerir . Karşılaştırmalı kolaylığı ve uygulamadaki rahatlığı , küçük tek kullanıcılı sistemlerde düz dizinleri , daha yaygın yapmıştır . Bununla birlikte , düz dizinler çok kullanıcılı ve büyük sistemler için genellikle uygun değildir ve yetersizdir . Harddisk ile tek kullanıcı sistemlerde bile düz dizinlerin gözden geçirilmesi uygun değildir çünkü tüm dosyaların listeleri , bir metin ekranında görüntülenmek için çok büyük gelebilir . Daha büyük sistemlerde dosyaların tek isimlendirilmesinde zorluklar içerir ve seçici paylaşım ile dosyaların korunmasında çok kullanıcı sistemlerde yetersizdir .
Bu problemler hiyerarşik dizinler kullanılarak azaltılabilir . Bir hiyerarşik dizin sisteminde , kullanıcılar ilgili dosyaları alt dizinlerde gruplayabilirler . Tüm dosyaların daha sonra yapıları benzer olan hiyerarşi dizinlerinin içinde katalogları hazırlanır . Verilen bir dosyaya erişirken referansa ihtiyaç duyulduğunda değişik alt dizinlerle birlikte değişik erişim haklarının birleştirilmesi ile sistemlerde , hiyerarşik dizinlerle seçici paylaşım ve koruma kolayca sağlanabilir .
Şekil 1 bir hiyerarşik sistemde dosya ve dizinlerin toplanmasını açıklamaktadır . Dizinler ve altdizinler dikdörtgen ile gösterilmiştir . Dosyalar daire ile gösterilmiştir . Hiyerarşinin en üst bölümü sistemin kök veya anadizinidir . Belirtildiği gibi PASLIB isminde bir dosya ve JONES ve SMITH isminde iki altdizin içerir . Bu iki alt dizinin farklı iki kullanıcıya ait olduğunu varsayalım , kullanıcı JONES ’ in bir mülkiyeti var ve KAYIT dosyası ile NEW-YORK adındaki altdizine direkt erişimi yönetiyor . KMOS alt dizini KMOS projesinde çalışan kullanıcı Jones ve Smith tarafından paylaşılıyor . Bütün KMOS dosyalarının paylaşımı ile her birinin çağdaş program versiyonlarına ani erişime sahip olabilirler . Bununla birlikte , KAYIT gibi özel dosyalara erişim ,kökten hedef dosyaya kadar olan yol üzerindeki değişik alt dizinlerle ilgili erişim haklarından dolayı kolayca engellenebilir .
PASLIB
LIB
Şekil 1 . Hiyerarşik Dosya Sistemi
Hiyerarşik sistemde dosyalara erişmek için , kullanıcıların bütün dizinleri verilen girişe göre yerleştirmek için , aranması gereken yerde göstermeleri gerektirmektedir . Bu açıklamalar genellikle erişim yolu veya yol olarak adlandırılır . Örneğin KAYIT dosyasını düzenlemek için , kullanıcı JONES editörden şunu isteyebilir :
EDIT/ JONES/REPORT
Slaş , /, dizini gösterir ve ilk slaş kök dizini belirtir . Bu biçim gösterme genellikle tam yol açıklaması veya yol ismi olarak adlandırılır , çünkü kök dizin ile başlar . Dizinlerin komplex hiyerarşi ile birlikte sistemlerde tüm yolun tanımlanması uzun ve zor olabilir . Bu problemi çözmek için bir çok sistem , kullanıcılara referansın dolaylı olarak belirtilen noktası ile başlayan kısmi yol tanımlamalarına izin verir . Örneğin JONES ‘ un üzerinde çalıştığı dizinin JONES olduğunu farz edelim :
EDIT REPORT
Komutu , daha önce verilen tam yol tanımlaması ile aynı etkiye sahiptir . Slaşın olmaması hedef dosya isminin çalışılan dizin içinde aranması gerektiğini belirtir . Hiyerarşik dizinlerin avantajları :
Kolaylaştırılan tek dosya isimlendirilmesi
Seçici paylaşım ve koruma sağlaması
Geçerli dizin kullanma
Dizin organizasyon tiplerine rağmen , dosyaların tek tanımlanması , bütün dosya isimlerinin verilen dizin içinde tek olmasını gerektirir . Bu ihtiyaç , çok kullanıcılı ve network sistemlerinde zor olabilir . Tek bir dizin içinde bütün dosya isimleri gösterilse de , yeni bir dosyaya isim vermek isteyen kullanıcı , kesin olmayan dosya isimleri bulmak veya sistemi emin olmak için aynı ismin başkası tarafından kullanılmadığını sorgulamak zorunda kalabilir . Öyle olmasa bile , iki veya daha fazla kullanıcı , aynı boyutlarda aynı isim altında farklı dosyalar yaratmak istediğinde , problemler meydana gelebilir . Bu durum network sistemleri içerisinde , kullanıcıların farklı nodlarda ( düğümlerde ) olduğu zaman,komplex senkronizasyon protokolleri gerektirebilir .
Diğer yandan , hiyerarşik dizinler , bu problemi verilen altdizin içinde sadece isimlerin tek olasını gerektirerek çözümlemiştir . Örneğin , Şekil 1 ‘ de , iki değişik dosya aynı atanan kullanıcı ismine sahiptir , KAYIT . Bununla beraber , tam erişim yolları , her dosyanın tek tanımlanmasına izin verecek şekilde farklıdır . Her kullanıcının çalıştığı dizinin yolunu saklı tutarak , sistem , kesin olarak hangi fiziksel dosyanın bu kayıt dosyasını düzenlemek isteyen Jones veya Smith kullanıcıların hangisine ait olduğunu belirler .
Hiyerarşik dizinler ayrıca korumayı ve dosyaların seçici paylaşımını kolaylaştırmaktadır . Daha önce de belirtildiği gibi , koruma ve paylaşım , kullanıcılara sadece kök dizinine kadar olan yolda ve kendi altdizinlerinin altındaki altağaçların (subtree) içinde erişime izin vermekle sağlanır . Ayrıca, hiyerarşik dizinler , onların birçok kopyasını korumayı gerektirmeden dosyaların paylaşımını kolaylaştırır . Örneğin her iki kullanıcı Jones ve Smith kendi dizinleri içndeki KMOS alt dizinini korurken , KMOS ‘ un sadece tek fiziksel kopyası ve dosya elemanları sistem içerisinde aslında korunmaktadır . Dosya yönetiminin bu biçimi ayrıca,takma isimlerin kullanılmasını , aynı dosyaları farklı isimler altında göstererek kolaylaştırmaktadır . Örneğin Şekil 1 ‘ de gösterildiği gibi fiziksel dosyaya kök dizininden PASLIB adı altında ve KMOS altdizininden LIB olarak erişilebilir . Yani , erişim yolları /PASLIB ve / JONES /KMOS / LIB aynı fiziksel dosyayı göstermektedir .
Yeni bir takma isimin yaratılması genellikle dosya birleştirme olarak adlandırılır , çünkü yeni yaratılan fiziksel bir dosyadaki dizin içinde basitçe listelenebilir . Sonuç olarak , bir takma isim genellikle CREATE ( YARAT ) ten farklı bir sistem komutu ile kullanılır . Verilen örnekte LIB takma ismi oluşturulabilir ve /PASLIB dosyasına yeni bir bağlantı olarak belirtilerek KMOS altdizini içerisinden girilebilir . Bu , KMOS altdizini içindeki pascal programlarının çalıştırılması için hazırlanan “ yerel “ dosya olarak kütüphanenin belirtilmesinin kolaylaştırılması sağlar .
Hiyerarşik dizinlerin , kullanıcılar tarafından algılanan üçüncü avantajı , daha kısa konulu altdizinleri yeniden incelemenin , listelemenin ve genel çalıştırmanın ( işletilmesi ) , tek ve büyük bir dizinle ilgilenmekten çok daha uygun olmasıdır .
Belirli dosyalarla ilgili hizmetlerin ayrıntılarını tartışmadan önce dosya açıklamasının ve önemli sistem maddelerinin belirtmemiz gerek . Daha basit ve özel amaçlı sistemlerin , hedef dosyanın olduğu hacmi açıkça belirten kullanıcılara ihtiyacı vardır .
Varsayılan sürücüler genellikle sık sık kullanılan komutların sürücü ayrıntılarını ( açıklamalarını ) ihmal etmek için belirtilir . Örneğin , COPY / M işletim sistemi ve onun türevleri sistemin bir parçası olarak belirtilen varsayılan sürücü olarak tanımlanır . A sürücüsünü geçerli dizin olarak düşünürsek , DIR komutu A sürücüsündeki dizinleri listelemek için kullanılabilir . Bununla birlikte , B sürücüsünde hangi dizinlerin olduğunu öğrenmek için DIR B: komutu kullanılmalıdır .
Daha gelişmiş sistemlerde varsayılan sürücülere veya sürücülere (valumes ) kullanıcıların bağlanmasında daha karışık biçimler kullanılmaktadır . En gelişmiş biçimi işletim sistemi tarafından tamamıyla çalıştırılan otomatik bağlamadır . Geniş zaman paylaşımlı ( kurmalarda ,installations ) düzenlerde kullanıcılar sadece dizinleri ve dosya isimlerini belirtirler , dosyalarının depolandığı doğru dizini bilmelerine gerek yoktur . Otomatikleştirilmiş sistemlerle , manuel çalıştırma imkanı olan otomatik açıklama , büyük olasılıkla en iyi kombinasyondur . Örneğin bir dosyanın kopyalarını yedeklerken , sistemi onları başka bir hacim içinde korumaya zorlayabilme daha rahattır .
Sürücü ve hacim belirtmesinden başka dosya isimlendirme yaklaşımlarına göre işletim sistemleri değişiklik gösterir. Bazı sistemlerde dosya ismi, dosya tipi ve sürüm numarası ile birliktedir. Böylece tam dosya tanımlaması belirtildiği gibidir:
Sürücü: / erişim yolu / dosya adı . tipi ; sürüm numarası
1 . 1 . Komut - dili dosya hizmetleri
Komut - dili aracılığı ile bazı kullanıcıların isteyebileceği birkaç tipik dosya-ilişkili hizmetler Tablo 1 ‘ de verilmiştir . Ayrıca her verilen komut için tartışmaların örnek listesi verilmiştir . Değişik işletim sistemleriyle temel dosya hizmetlerinin türü ( sırası ) karşılaştırılabilmesine rağmen , belirli işlemsel ayrıntılar ve dosya isimlerindeki çeşitlilik oldukça önemlidir .
Tablo 1 ‘ de listelenen CREATE ve DELETE komutları gibi , genel dosya işletim komutları genellikle dosyaların yaratılması ve silinmesi için kolaylıklar içerir . Birçok sistemde , sonradan yeni yaratılan dosyayı kullanan işletim sistem programlarını isteyerek dosya yaratma dolaylı olarak çalıştırılabilir , editör bunun en sık çok rastlanan örneğidir . Dosya silme bir defada veya açık ( toptan ) şekilde yapılabilir . Silmek için , hedef dosyanın tam tanımlanması , daha önce de belirtildiği gibi tipi ve sürüm numarası gerekebilir . Düğer sınır , bazı kartların kullanımına izin vermek ve tek komut ile tüm sistemin silinmesi engellemektir . Sorgulama modunda , kolaylığı ve güvenliği sağlamak için bir çok sistem , çokyönlü dosyaların seçici silinmesine izin vermiştir . Bu yaklaşımda , her belirli dosya silinmeden önce kullanıcının bazı tanımlamalar vermesi beklenmektedir , evet / hayır gibi . Bu şekilde dosya silme , DELQ gibi komutlar kullanılarak sağlanabilir .
CREATE filename
DELETE filenames
RENAME oldfilename , newfilename
ATTRIBUTES filename ( s ) , attributes
COPY source_filename ( s ) , destination_filename ( s )
a ) Genel Dosya İşleme Komutları
DIR dirname
MAKE_DIR dirname
REMOVE_DIR dirname
CHANGE_DIR dirname
b ) Dizin İşleme Komutları
INITDISK drivename
MOUNT drivename
DISMOUNT drivename
VERIFY drivename
BACKUP drivename
SQUEEZE drivename
c ) Sürücü / Medya Komutları
__________________
Dosya yönetim sistemi , bütün yöntemi- belirli dosya çalışma açılarını ( yollarını ) kullanıcılardan gizlemeye yarar ve adlandırılan dosyaların bir örneğini basit bir özetle onlara sağlar .
Bir dosya genellikle kullanıcılara karakterlerin lineer sıralanışı veya kayıt yapıları olarak görünür . Bazı sistemler , bütün I / O aygıtlarının kullanıcılara bir takım dosya olarak göründüğü , giriş / çıkış istemlerinin soyutlanması ( özeti ) ile bu fikri ( görüşü ) artırır . Bu şekilde kullanıcılar , dosya ve I / O aygıt yönetimi için tek , benzer bir takım dosya çalıştırma sistem hizmetlerine güvenir . Bundan bazen , bağımsız aygıt I / O ( device-independent I / O ) olarak söz edilir . Örneğin , bir metin dosyası , hedef dosyasının yazıcı aygıtı olduğu COPY işlemi aracılığıyla yazdırılabilir .
Diğer mantıksal , ama daha az uygulanan , sanal adres yerlerinin uzantısı olan önemli dosyalardır .
Ne olursa olsun dosya yönetim sistemi şu ortak görevleri içerir ;
Mantıksal olandan fiziksel olana dosya adres yerinin erişim isteği haritasını yapmak .
Ana bellek ve ikinci ( yan ) bellek arasında dosya öğelerinin iletilmesi .
Koruma sağlama , dosya paylaşımı , geri alma ve sistem hatalarından sonra dosyaların düzeltilmesi .
Dosya yönetim alt sistemi , işletim sisteminin bir veya daha fazla tabakası ( seviyesi ) olarak uygulanabilir . Temel hizmetleri , veri bloklarının iletilmesi gibi , sanal bellek yönetiminin sağlanması ve değişimi için gereklidir .
Bilgisayar kurma dosyaları disket sürücüler , manyetik teypler veya yarı iletken bellekler gibi fiziksel aygıtlarda depolanabilir . Sistem tarafından direkt olarak ulaşılabilen verilen dosyayı içeren belirli depolama hacmine sahip olup olmamasına göre , dosyaya online veya offline denilebilir . Arşivsel nedenlerden dolayı veya sistemdeki bütün dosyaların birleşimi , kullanılabilir depolama aletlerinin kapasitesini geçerse, sürücü indirilebilir .
1 . Komut Dili Kullanıcılarının Dosya Sistemine Bakışı
Dosya hizmetlerinin çeşitlerine ve görev metotlarına göre , kullanıcılar iki kategoriye ayrılır :
komutdili kullanıcıları
sistem programcıları
Daha önceki kategori , dosya yönetim hizmetlerini ( görevlerini ) , işletim sistemi komut dili olarak isteyen kullanıcıları kapsar . Bir çok sistemde , böyle kullanıcılar dosya dizinin içeriklerini listeleyebilir , aygıtlar arasında dosya kopyalayabilirler , dosyaları yaratabilir , silebilir ve yeniden adlandırabilirler . Bu hizmetler ilgili komutlara göre , direkt olarak istenilebilir .
Elde edilebilir kullanıcı ve sistem dosyalarının , dosya dizinlerinin içinde , gerekli sembol tablo kataloğu hazırlanabilir . Bir dizinin içerikleri terminalde veya LIST , DIR , CATLIST , LS veya verilen sistemde komut için başka isim yazılarak görülebilir . Bilgisayar sistemlerinde dosya dizinleri genellikle iki katagoriden birine aittir : tek-seviye (single level) veya hiyerarşik .
Bir tek-seviyeli dizin , daha çok düz dizin (flat directory ) denir , sistemde veya verilen sürücüde , bütün dosyaları içerir . Karşılaştırmalı kolaylığı ve uygulamadaki rahatlığı , küçük tek kullanıcılı sistemlerde düz dizinleri , daha yaygın yapmıştır . Bununla birlikte , düz dizinler çok kullanıcılı ve büyük sistemler için genellikle uygun değildir ve yetersizdir . Harddisk ile tek kullanıcı sistemlerde bile düz dizinlerin gözden geçirilmesi uygun değildir çünkü tüm dosyaların listeleri , bir metin ekranında görüntülenmek için çok büyük gelebilir . Daha büyük sistemlerde dosyaların tek isimlendirilmesinde zorluklar içerir ve seçici paylaşım ile dosyaların korunmasında çok kullanıcı sistemlerde yetersizdir .
Bu problemler hiyerarşik dizinler kullanılarak azaltılabilir . Bir hiyerarşik dizin sisteminde , kullanıcılar ilgili dosyaları alt dizinlerde gruplayabilirler . Tüm dosyaların daha sonra yapıları benzer olan hiyerarşi dizinlerinin içinde katalogları hazırlanır . Verilen bir dosyaya erişirken referansa ihtiyaç duyulduğunda değişik alt dizinlerle birlikte değişik erişim haklarının birleştirilmesi ile sistemlerde , hiyerarşik dizinlerle seçici paylaşım ve koruma kolayca sağlanabilir .
Şekil 1 bir hiyerarşik sistemde dosya ve dizinlerin toplanmasını açıklamaktadır . Dizinler ve altdizinler dikdörtgen ile gösterilmiştir . Dosyalar daire ile gösterilmiştir . Hiyerarşinin en üst bölümü sistemin kök veya anadizinidir . Belirtildiği gibi PASLIB isminde bir dosya ve JONES ve SMITH isminde iki altdizin içerir . Bu iki alt dizinin farklı iki kullanıcıya ait olduğunu varsayalım , kullanıcı JONES ’ in bir mülkiyeti var ve KAYIT dosyası ile NEW-YORK adındaki altdizine direkt erişimi yönetiyor . KMOS alt dizini KMOS projesinde çalışan kullanıcı Jones ve Smith tarafından paylaşılıyor . Bütün KMOS dosyalarının paylaşımı ile her birinin çağdaş program versiyonlarına ani erişime sahip olabilirler . Bununla birlikte , KAYIT gibi özel dosyalara erişim ,kökten hedef dosyaya kadar olan yol üzerindeki değişik alt dizinlerle ilgili erişim haklarından dolayı kolayca engellenebilir .
PASLIB
LIB
Şekil 1 . Hiyerarşik Dosya Sistemi
Hiyerarşik sistemde dosyalara erişmek için , kullanıcıların bütün dizinleri verilen girişe göre yerleştirmek için , aranması gereken yerde göstermeleri gerektirmektedir . Bu açıklamalar genellikle erişim yolu veya yol olarak adlandırılır . Örneğin KAYIT dosyasını düzenlemek için , kullanıcı JONES editörden şunu isteyebilir :
EDIT/ JONES/REPORT
Slaş , /, dizini gösterir ve ilk slaş kök dizini belirtir . Bu biçim gösterme genellikle tam yol açıklaması veya yol ismi olarak adlandırılır , çünkü kök dizin ile başlar . Dizinlerin komplex hiyerarşi ile birlikte sistemlerde tüm yolun tanımlanması uzun ve zor olabilir . Bu problemi çözmek için bir çok sistem , kullanıcılara referansın dolaylı olarak belirtilen noktası ile başlayan kısmi yol tanımlamalarına izin verir . Örneğin JONES ‘ un üzerinde çalıştığı dizinin JONES olduğunu farz edelim :
EDIT REPORT
Komutu , daha önce verilen tam yol tanımlaması ile aynı etkiye sahiptir . Slaşın olmaması hedef dosya isminin çalışılan dizin içinde aranması gerektiğini belirtir . Hiyerarşik dizinlerin avantajları :
Kolaylaştırılan tek dosya isimlendirilmesi
Seçici paylaşım ve koruma sağlaması
Geçerli dizin kullanma
Dizin organizasyon tiplerine rağmen , dosyaların tek tanımlanması , bütün dosya isimlerinin verilen dizin içinde tek olmasını gerektirir . Bu ihtiyaç , çok kullanıcılı ve network sistemlerinde zor olabilir . Tek bir dizin içinde bütün dosya isimleri gösterilse de , yeni bir dosyaya isim vermek isteyen kullanıcı , kesin olmayan dosya isimleri bulmak veya sistemi emin olmak için aynı ismin başkası tarafından kullanılmadığını sorgulamak zorunda kalabilir . Öyle olmasa bile , iki veya daha fazla kullanıcı , aynı boyutlarda aynı isim altında farklı dosyalar yaratmak istediğinde , problemler meydana gelebilir . Bu durum network sistemleri içerisinde , kullanıcıların farklı nodlarda ( düğümlerde ) olduğu zaman,komplex senkronizasyon protokolleri gerektirebilir .
Diğer yandan , hiyerarşik dizinler , bu problemi verilen altdizin içinde sadece isimlerin tek olasını gerektirerek çözümlemiştir . Örneğin , Şekil 1 ‘ de , iki değişik dosya aynı atanan kullanıcı ismine sahiptir , KAYIT . Bununla beraber , tam erişim yolları , her dosyanın tek tanımlanmasına izin verecek şekilde farklıdır . Her kullanıcının çalıştığı dizinin yolunu saklı tutarak , sistem , kesin olarak hangi fiziksel dosyanın bu kayıt dosyasını düzenlemek isteyen Jones veya Smith kullanıcıların hangisine ait olduğunu belirler .
Hiyerarşik dizinler ayrıca korumayı ve dosyaların seçici paylaşımını kolaylaştırmaktadır . Daha önce de belirtildiği gibi , koruma ve paylaşım , kullanıcılara sadece kök dizinine kadar olan yolda ve kendi altdizinlerinin altındaki altağaçların (subtree) içinde erişime izin vermekle sağlanır . Ayrıca, hiyerarşik dizinler , onların birçok kopyasını korumayı gerektirmeden dosyaların paylaşımını kolaylaştırır . Örneğin her iki kullanıcı Jones ve Smith kendi dizinleri içndeki KMOS alt dizinini korurken , KMOS ‘ un sadece tek fiziksel kopyası ve dosya elemanları sistem içerisinde aslında korunmaktadır . Dosya yönetiminin bu biçimi ayrıca,takma isimlerin kullanılmasını , aynı dosyaları farklı isimler altında göstererek kolaylaştırmaktadır . Örneğin Şekil 1 ‘ de gösterildiği gibi fiziksel dosyaya kök dizininden PASLIB adı altında ve KMOS altdizininden LIB olarak erişilebilir . Yani , erişim yolları /PASLIB ve / JONES /KMOS / LIB aynı fiziksel dosyayı göstermektedir .
Yeni bir takma isimin yaratılması genellikle dosya birleştirme olarak adlandırılır , çünkü yeni yaratılan fiziksel bir dosyadaki dizin içinde basitçe listelenebilir . Sonuç olarak , bir takma isim genellikle CREATE ( YARAT ) ten farklı bir sistem komutu ile kullanılır . Verilen örnekte LIB takma ismi oluşturulabilir ve /PASLIB dosyasına yeni bir bağlantı olarak belirtilerek KMOS altdizini içerisinden girilebilir . Bu , KMOS altdizini içindeki pascal programlarının çalıştırılması için hazırlanan “ yerel “ dosya olarak kütüphanenin belirtilmesinin kolaylaştırılması sağlar .
Hiyerarşik dizinlerin , kullanıcılar tarafından algılanan üçüncü avantajı , daha kısa konulu altdizinleri yeniden incelemenin , listelemenin ve genel çalıştırmanın ( işletilmesi ) , tek ve büyük bir dizinle ilgilenmekten çok daha uygun olmasıdır .
Belirli dosyalarla ilgili hizmetlerin ayrıntılarını tartışmadan önce dosya açıklamasının ve önemli sistem maddelerinin belirtmemiz gerek . Daha basit ve özel amaçlı sistemlerin , hedef dosyanın olduğu hacmi açıkça belirten kullanıcılara ihtiyacı vardır .
Varsayılan sürücüler genellikle sık sık kullanılan komutların sürücü ayrıntılarını ( açıklamalarını ) ihmal etmek için belirtilir . Örneğin , COPY / M işletim sistemi ve onun türevleri sistemin bir parçası olarak belirtilen varsayılan sürücü olarak tanımlanır . A sürücüsünü geçerli dizin olarak düşünürsek , DIR komutu A sürücüsündeki dizinleri listelemek için kullanılabilir . Bununla birlikte , B sürücüsünde hangi dizinlerin olduğunu öğrenmek için DIR B: komutu kullanılmalıdır .
Daha gelişmiş sistemlerde varsayılan sürücülere veya sürücülere (valumes ) kullanıcıların bağlanmasında daha karışık biçimler kullanılmaktadır . En gelişmiş biçimi işletim sistemi tarafından tamamıyla çalıştırılan otomatik bağlamadır . Geniş zaman paylaşımlı ( kurmalarda ,installations ) düzenlerde kullanıcılar sadece dizinleri ve dosya isimlerini belirtirler , dosyalarının depolandığı doğru dizini bilmelerine gerek yoktur . Otomatikleştirilmiş sistemlerle , manuel çalıştırma imkanı olan otomatik açıklama , büyük olasılıkla en iyi kombinasyondur . Örneğin bir dosyanın kopyalarını yedeklerken , sistemi onları başka bir hacim içinde korumaya zorlayabilme daha rahattır .
Sürücü ve hacim belirtmesinden başka dosya isimlendirme yaklaşımlarına göre işletim sistemleri değişiklik gösterir. Bazı sistemlerde dosya ismi, dosya tipi ve sürüm numarası ile birliktedir. Böylece tam dosya tanımlaması belirtildiği gibidir:
Sürücü: / erişim yolu / dosya adı . tipi ; sürüm numarası
1 . 1 . Komut - dili dosya hizmetleri
Komut - dili aracılığı ile bazı kullanıcıların isteyebileceği birkaç tipik dosya-ilişkili hizmetler Tablo 1 ‘ de verilmiştir . Ayrıca her verilen komut için tartışmaların örnek listesi verilmiştir . Değişik işletim sistemleriyle temel dosya hizmetlerinin türü ( sırası ) karşılaştırılabilmesine rağmen , belirli işlemsel ayrıntılar ve dosya isimlerindeki çeşitlilik oldukça önemlidir .
Tablo 1 ‘ de listelenen CREATE ve DELETE komutları gibi , genel dosya işletim komutları genellikle dosyaların yaratılması ve silinmesi için kolaylıklar içerir . Birçok sistemde , sonradan yeni yaratılan dosyayı kullanan işletim sistem programlarını isteyerek dosya yaratma dolaylı olarak çalıştırılabilir , editör bunun en sık çok rastlanan örneğidir . Dosya silme bir defada veya açık ( toptan ) şekilde yapılabilir . Silmek için , hedef dosyanın tam tanımlanması , daha önce de belirtildiği gibi tipi ve sürüm numarası gerekebilir . Düğer sınır , bazı kartların kullanımına izin vermek ve tek komut ile tüm sistemin silinmesi engellemektir . Sorgulama modunda , kolaylığı ve güvenliği sağlamak için bir çok sistem , çokyönlü dosyaların seçici silinmesine izin vermiştir . Bu yaklaşımda , her belirli dosya silinmeden önce kullanıcının bazı tanımlamalar vermesi beklenmektedir , evet / hayır gibi . Bu şekilde dosya silme , DELQ gibi komutlar kullanılarak sağlanabilir .
CREATE filename
DELETE filenames
RENAME oldfilename , newfilename
ATTRIBUTES filename ( s ) , attributes
COPY source_filename ( s ) , destination_filename ( s )
a ) Genel Dosya İşleme Komutları
DIR dirname
MAKE_DIR dirname
REMOVE_DIR dirname
CHANGE_DIR dirname
b ) Dizin İşleme Komutları
INITDISK drivename
MOUNT drivename
DISMOUNT drivename
VERIFY drivename
BACKUP drivename
SQUEEZE drivename
c ) Sürücü / Medya Komutları
__________________
